جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سخن بخش نخست مقاله این است که التقاط گرایی باید ویژگی همه تلاشهایی باشد که برای آموزش زبان صورت می گیرد؛ زیرا عوامل اصلی روش تدریس، یعنی زبان، ذهن و مغز چند بعدی است. زبان کارکردهای متعدد دارد و در کاربرد با حواس مختلف پیوند می خورد و در سازوکار یادگیری توسط ذهن و مغز نیز کانالهای ادراکی متعدد درگیر است. حال که هم موضوع و هم روش یادگیری چند بعدی است، معقول نیست که مواد آموزیش فقط یا عمدتا به صورت کلامی ارایه شود؛ اما از آنجا که هنوز روش چند بعدی جامعی برای آموزش زبان عرضه نشده، راه میانه این است که جنبه های برجسته روشهای رایج آموزش زبان چنان باهم ترکیب شود که با ماهیت ذهن و زبان تناسب بیشتری یابد. بخش دوم مقاله، گزارش تحلیلی است که در چهارچوب نظریه هوش چند بعدی در مورد هشت روش معروف آموزش زبان صورت گرفته است. هدف این است که معلوم شود هر روش به چه مقدار چند بعدی است و چه کانالهای ادراکی را درگیر یادگیری می کند. بحث در مور نتایج این تحلیل، پایان بخش این مقاله است.